Spatial Susceptibility of archaeological sites to Earthquake Environmental Effects (EEEs)

The study examines a semi-quantitative indicator based method for the spatial susceptibility assessment of archaeological sites to the secondary Earthquake Environmental Effects (EEEs) of ground liquefaction, landslides and tsunami. The method was applied on 16 archaeological sites allowing the identification of the EEEs each site is susceptible to and their prioritization at a national and regional level through the Spatial Susceptibility index (SSi). The results indicate that the majority of the sites are susceptible to at least one Earthquake Environmental Effect highlighting their contribution to the vulnerability of archaeological sites to earthquake hazard and the necessity for the integration of spatial susceptibility parameters in vulnerability assessment studies for cultural heritage protection. Περίληψη Η εργασία εξετάζει μια ημι-ποσοτική μέθοδο για την εκτίμηση της χωρικής επιδεκτικότητας αρχαιολογικών θέσεων στις δευτερογενείς Περιβαλλοντικές Επιπτώσεις Σεισμών (EEEs) της ρευστοποίησης εδάφους, των κατολισθήσεων και των τσουνάμι. Η μέθοδος εφαρμόσθηκε σε 16 αρχαιολογικές θέσεις και επέτρεψε την αναγνώριση των ΕΕΕs στις οποίες είναι επιδεκτικές και την ιεράρχηση τους σε εθνικό και περιφερειακό επίπεδο μέσω του δείκτη Χωρικής Επιδεκτικότητας (SSi). Τα αποτελέσματα είναι ενδεικτικά της επιδεκτικότητας της πλειοψηφίας των θέσεων σε τουλάχιστον μία Περιβαλλοντική Επίπτωση Σεισμών αναδεικνύοντας την συμβολή των EEEs στην σεισμική τρωτότητα των αρχαιολογικών θέσεων και την αναγκαιότητα της ένταξης παραμέτρων χωρικής επιδεκτικότητας στις μελέτες εκτίμησης σεισμικής τρωτότητας για την προστασία της πολιτιστικής κληρονομίας. Λέξεις κλειδιά: δείκτης χωρικής επιδεκτικότητας, ρευστοποίηση εδάφους, κατολισθήσεις, τσουνάμι, πολιτιστική κληρονομιά.